bimmer wrote:
Gallinn við að setjast niður með hverjum og einum er að það tekur óhemju tíma,
tíma sem við höfum ekki.
Svo er ekkert sjálfgefið að hrunið fari bara alveg framhjá lánveitendum, að þeir
fái allt sitt með vöxtum og verðtryggingu eins og að hrunið hafi bara ekki gerst.
Mikið nær að fara út í almennar aðgerðir til að deila tjóninu af hruninu réttlátar
heldur en að lántakandinn fái það allt á sig.
Þú ert aðeins að misskilja mig, það þarf að afskrifa, en mismikið. Nákvæmlega eins og öllu önnur aðstoð við þegna landsins þá þarf hún að fara eftir því hversu mikla aðstoð þarf. Varðandi að tækla málin mann á mann þá er það vel hægt. Svona lagað tekur ekki nema nokkra klukkutíma á mann, og nóg er af þjónustufulltrúum, og lengi má bæta við. General lausnir virka ekki því að þá er líklegt að peningum sé sóað í þá sem þurfa ekkert á því að halda. Svona aðstoð þarf að fara eftir greiðslugetu. Launaháir þurfa ekki leiðréttingu í sama mæli og launalágir. Menn mæta með síðustu 3 launaseðla, skattframtalið eða álíka og svo er farið stuttlega yfir nauðsynleg útgjöld og lánið stillt af í takti við það.. EF það er hægt. það sem við höfum er tími, en ekki peninga.
Mér finnst t.d. glórulaust að ætla að lengja í lánum, húsnæðislán má ekki vera það langt að greiðandinn verðu líklega látinn áður en síðasta greiðsla fer fram. Það er ekki kvetjandi að vera með 50-60ára lán á bankinu.
Nú eru liðin tvö ár frá hruni, og sumir hafa búið í húsum sínum bróðurpartinn af þeim tíma án þess að greiða neitt. Það er fundimentally mjög slæmt fyrir alla.
BTW.... það er síðan ein leið sem er vel fær.. og það er að afnema rétt til að nýta skattalegt tap fyrirtækja, því að það virðist enginn hafa hugsað út í það að uppsafnað tap fyrirtækja á Íslandi er svo mikið að það er varla fyrirtæki á Íslandi sem á eftir að borga skatt næstu 2-3-4-5 árin.