Mín pæling er svona...
A. Maður tekur erlent lán, 3-4% vextir og ekkert nema hamingja, engin verðtrygging og lánið lækkaði hægri vinstri vegna styrkingar krónunnar.
B. Maðurinn í næsta húsi tekur íslenskt lán af gömlum vana. Hristir af sér sölumenn bankanna sem vilja endilega selja honum myntkörfuhugmyndina en hann lætur ekki segjast og tekur íslenskt lán.
Landið fer á rassgatið í kjölfar þess að glitnir var yfirtekinn og við þekkjum framhaldið.....
Maður
A er núna með erlent lán sem er rúmlega 100% hærra en það var í upphafi. Maður
B situr uppi með lægri höfuðstól en þó með verðtrygginguna, háar afborganir og lánið lækkar ekkert sama hversu oft borgað er af eigninni.
Myntkörfulánið er dæmt ólöglegt og maður
A er rosa

og bölvar ráðamönnum fyrir aðgerðarleysi o.s.frv. Hann vissi af áhættunni (það á að lesa samninginn, fólk vissi af áhættunni og var tilbúið að taka hana. Þó svo rúmlega 100% hækkun sé e-ð sem enginn sá fyrir) eða hefði allavega átt að vita af henni, en tók lánið og núna er hann brjálaður yfir því af hverju samningsvextir hafi ekki verið látnir gilda. Hann má í raun bara prísa sig sælann að fjármögnunarfyrirtækin hafi klikkað á þessu smáatriði sem gerði tenginguna við annan gjaldmiðil ólöglegann, ef það hefði verið í lagi og að lánið hafi í raun verið í erlendum gjaldmiðli væri hann ekki í neinni samningsstöðu.
Ef samningsvextir hefðu verið látnir gilda, hefði þá ekki verið nein áhætta fyrir mann
A? Allt svo gott sem gengið til baka og hann aftur kominn í fín mál miðað við
B, mikið betri vaxtakjör, engin verðtrygging, en kominn á byrjunarreit og báðir með svipaðann höfuðstól, höfuðstóllinn kannski ekki alveg farið á byrjunarreit, en heflaust á svipaðann stað og höfuðstóllinn hjá
B var kominn í sökum óðaverðbólgu.
Á maður
B ekki skilið að vera í
betri málum en
A miðað við þá ákvörðun sem hann tók í upphafi? Mér finnst hann eigi allavega ekki að vera í verri stöðu. Hann gat valið um myntkörfuna eða íslenska lánið en ákvað að láta ekki freistast. There ain't no such thing as a free lunch.
Pointið er að sama hvað þá getur sá sem tók áhættulánið
(A) ekki átt skilið að vera betur staddur eftir dóminn en sá sem tók dýrari kostinn
(B) að halda samningsvöxtunum hefði ekki verið sanngjarnt á neinn hátt þegar litið er á heildina. Fólk virðist ekki vilja sætta sig við að hafa tekið "sénsinn" á myntkörfuláninu og sitja í súpunni fyrir það.
.....og já ég var með erlent lán.