KristoferK wrote:
http://mbl.is/mm/frettir/innlent/2009/01/22/taragasi_beitt_a_austurvelli/
Hlaut að koma að því að táragasi yrði beitt. Einn lögreglumaður alvarlega slasaður eftir að einhver óþokki henti í hann gangstéttarhellu... Hvenær ætlar fólk að átta sig á því að þetta hefur gengið alltof langt?
Þessi mótmæli eru svoleiðis búin að snúast upp í andstöðu sína að það hálfa væri nóg. Þetta fólk heimtar "réttlæti" og grýtir svo múrsteinum í lögreguþjóna? Hvaða fullþroska einstaklingur mótmælir í nafni "réttlætis" og leyfir sér svo að beita ofbeldi eftir hentisemi. Eða eru þetta kannski skilaboð "þjóðarinnar;" Ofbeldi er hið nýja réttlæti?
Þessi 4-5 þúsund manns þurfa að komast yfir þetta stórmennskubrjálæði sitt og átta sig á því að þeir eru ekki fulltrúar íslensku þjóðarinnar. Menn eru stöðugt að varpa sömu setningunni fram; "Á meðan Ríkisstjórnin hlustar ekki, þá versna mótmælin bara;" Hvenær ætla þessir hálvitar að átta sig á því að Ríkisstjórnin er alveg að hlusta, hún bara fer ekki endilega eftir skoðunun rétt um 2% þjóðarinnar. Hvenær ætla þessir steinaldarmenn að skilja að þjóðin "hefur ekki talað eitt né neitt" í þessum villimannsaðgerðum?
Ég hefði haldið að Íslendingar væri hafnir yfir svona fáránlegheit. Núna eru mann bara farnir að heimta byltingu.... BYLTINGU! Hvaða land er þetta eiginlega? Kúba fyrir 60 árum? Við lifum í lýðræðisríki og fólk vælir og heimtar byltingu... Þessar Che Guevara derhúfur voru kannski meira en bara tískubóla eftir allt saman.
Ég er algjörlega búinn að missa alla trú á þessu fólki. Þeirra trúverðugleiki er algjörlega núll í mínum augum og barátta þjóðarinnar gegn ábyrgðarmönnum krísunnar er að molna niður í vitleysu útaf þessum apagangi. Halda menn virkilega að svona aðgerðir ná fram árangri? Ef svona ofbeldi steypir ríkisstjórninni þá yrði Ísland ekkert meira en misheppnað ríki.
Ég get vel skilið að margur maðurinn hafi misst vinnuna, spariféð, húsið og jafnvel meira. Og ég vorkenni því fólk jafn mikið og næsti maður... En ekkert afsakar svona skæruliðsaðgerðir og þetta fólk er ekkert annað en glæpamenn. Þessa einstaklinga á að draga fyrir dóm. Ég ætla rétt að vona að sá sem kastaði gangstéttarhellunni í lögreglumann (og slasaði hann alvarlega fyrir vikið) verði dreginni til saka og honum refsað í samræmi við lög og reglur. Þau lög og þær reglur sem þetta þjóðfélag okkar og ríki var reist á.
Aðilar báðu meginn þurfa í hið minnsta að fara passa sig, bæði einstaka lögregluþjónar með mikilmennskubrjálæði ásamt einstaka mótmælendum sem hafa bara áhuga á að egna lögreglu og fara ekki eftir fyrirmælum áður en einhver hlýtur varanlegan miska í þessu öllu saman og þetta mál verður virkilega, virkilega dapurlegt og sorglegt.
Þú ert nú alveg kostulegur vinur. Hvernig getur þú sagt að þetta séu bara 4-5 þúsund manns sem vilja ríkisstjórnina burt? Afþví að það eru bara 4-5 þúsund manns sem sjá sér fært að mæta á virkum degi til að mótmæla?
99% þessa fólks er bara venjulegt fólk eins og fjölskyldan þín og fjölskyldan mín. Fólk sem er pakksatt af rugli og reynimakki ráðamanna, í bland við flokkahliðhollustu pólitíkusanna. Mótmælendurnir eru ekki glæpamenn né ribbaldar, þó svo að rotnu eplin leynist jú í öllum hornum þjóðfélagsins. Líka hjá lögreglunni sem ég horfði á lemja unga dömu með kylfu í lærlegginn áðan, svo fast að hún gat ekki gengið, heldur lá bara með ekka og emjaði úr sársauka. Og nei, hún var ekki vopnuð molotov kokteil né múrsteinum til þess að lumbra á lögreglunni... svona áður en þú ákveður að hún hafi verið í slagsmálagírnum.
Lögreglan á samt í heild sinni hrós skilið fyrir sín störf! Mæli samt með sterkari táragasi ef þeir vilja að fólk fari burt... þetta sem var notað í kvöld var algjört prump.
Ástæðan fyrir því að þetta hefur gengið svona langt er að ríkisstjórnin er rúin trausti, og þetta gengur eins langt og þarf til að þeir segi af sér. Eða varstu að meina að mótmælin séu gengin of langt til þess að ráðamenn þjóðarinnar geti ekki lengur horft undan og látið sem þau eigi sér ekki stað?
Eða viltu frekar að fólk nagl haldi bara kjafti og flýji land þess í stað?
Þú þarft ekki að vera sammála mér, en ekki heldur ætlast til þess að allir séu sammála þér.