http://visir.is/article/20081101/FRETTIR01/26519277&SearchID=73334853807818
Quote:
Skattar hækkuðu langmest á Íslandi
Íslendingar eru sú þjóð sem mátt hefur þola langmestar skattahækkanir af öllum þjóðum innan Efnahags- og framfarastofnuninnar, OECD, á síðasta áratug. Er nú svo komið að Ísland er komið á topp tíu listann yfir þau ríki sem þyngsta skattbyrði leggja á þegna sína.
Stjórnmálamenn á Alþingi eru nú farnir að tala um að skattahækkanir séu óhjákvæmilegar. Tölur sem OECD birti fyrir hálfum mánuði sýna hins vegar að landsmenn hafa allt frá árinu 1995 mátt þola verulega þyngingu skattbyrði, úr rétt liðlega þrjátíu prósentum af vergri landsframleiðslu og vel yfir fjörutíu prósent. Bráðabirgðatölur fyrir síðasta ár sýna að skatthlutfallið var þá komið í 41,4 prósent.
Efnahags- og framfarastofnunin birti einnig töflu sem sýnir hvernig skattbyrði breyttist í iðnríkjunum á einum áratug. Athygli vekur að eitt land, Ísland, sker sig algerlega úr, sem það ríki sem þyngdi skattbyrði á þegna sýna langmest af öllum iðnríkjum heims á nýjasta viðmiðunartímabili, 1995 til 2006. Ísland var eina landið með yfir tíu prósentustiga aukningu skatta. Tyrkland og Kórea komu næst með um sjö prósentastiga aukningu, en Spánn var í fjórða sæti með fjögurra prósentustiga aukningu. Meðaltal OECD var 1,2 prósentustiga aukning skatta og var skattahækkunin á Íslandi því meira en áttfalt meiri en meðaltalið.
Ísland klifraði á þessum áratug hratt upp listann yfir ríki með þyngstu skattbyrðina en þar tróna nú Danmörk og Svíþjóð á toppnum. Ísland er komið á topp tíu listann og er nú í níunda sæti yfir þau ríki sem leggja á þyngstu skattana.
Það er ekki nóg með að Sjálfstæðisflokkurinn beri ábyrgð á mestu efnahagsþrengingum lýðveldisins heldur hefur skattbyrði stóraukist í valdatíð þeirra.
Glæsileg frammistaða það.
Kannski ekki skrítið að erlendur hagfræðingur láti hafa þetta eftir sér:
Quote:
Robert Z. Aliber, professor emeritus við háskólann í Chicago, segir í grein í Morgunblaðinu í dag, að ríkisstjórn Íslands og seðlabanki séu engu hæfari sem stjórnendur nútíma hagkerfis en þau væru sem stjarnvísindamenn.
„Þau skildu ekki að uppsveifla íslenska hagkerfisins árin 2005 og 2006 byggðist á skuldasöfnun – lán voru tekin til þess að standa í skilum með önnur lán – og nú vita þau ekki hvernig unnt sé að ná jafnvægi aftur eftir að pappírsauðurinn er horfinn. Það er ólíklegt að nýir leiðtogar sem væru valdir af handahófi í símaskrá gætu valdið jafnmiklum efnahagslegum glundroða og núverandi stjórnvöld," segir Aliber.
Hann segir einnig, að ríkisstjórnin og seðlabankinn virðist ekki skilja af hverju Bandaríkin og önnur lönd hiki við að lána þeim peninga. Svarið sé einfalt þótt það hljómi ekki vel. Það beri enginn traust til núverandi ríkisstjórnar og seðlabanka; það treysti þeim enginn til þess að grípa til þeirra ráðstafana sem nauðsynlegar séu til þess að unnt verði að endurgreiða slík lán.
Aliber segir að Seðlabanki Íslands ætti við þær aðstæður sem nú eru komnar upp að grípa til allra nauðsynlegra ráðstafana til þess að markaður með gjaldeyri verði virkur á nýjan leik. Íslendingar verði, eins og aðrar þjóðir, að læra að lifa ekki um efni fram.
Þá segir hann að dómstólar verði að skera úr um hvort ríkisstjórn Íslands sé ábyrg fyrir skuldum íslensku bankanna í breskum pundum vegna innlánsreikninga þeirra og dótturfélaga þeirra á Bretlandi.
Aliber hélt í maí sl. fyrirlestur í Háskóla Íslands, sem vakti talsverða athygli. Þar hélt hann því fram, að litlar líkur væru á því að íslensku bankarnir kæmust hjá því að verða fyrir áhlaupi. Jafnvel mætti ætla að hljóðlátt bankaáhlaup væri þegar hafið.
Glöggt er gests augað...
Login
Register
FAQ
Search
Meðlimur
