jonthor wrote:
Svakalega erum við ósammála um hver staða EU ríkjanna er going forward. Punktstaðan er eitt, enda hrundi allt fjármálakerfið hjá okkur og við erum að vinna í því. Punktstaðan okkar væri væntanlega líkari sumum EU landanna ef við hefðum tekið (getað tekið) ábyrgð á öllu fjármálakerfinu og haldið því gangandi, en þá væri líka tapið að skrifast á skattgreiðendur en ekki þá sem lánuðu íslensku bönkunum. Fjármálakerfinu annarsstaðar er haldið upp með peningum skattgreiðenda. Eigum við að spyrja Japana hvernig slíkur leikur gengur upp til lengdar?
Það hvernig Ísland tæklaði sitt hrun var snilld, ef Ísland kemst upp með það. ICESAVE er hluti af þeirri arfleið, sama á við um það hvernig Senior Bond holders voru teknir í Rxxxxxxx af Íslenska ríkinu og peningar þeirra hreinlega þjóðnýttir með Neyðarlögunum til að borga innlendum innistæðueigendum. Þannig það er ekki endanlega útséð með það hvernig þetta tókst, eða.. hvernig íslenskum fyrirtækum tekst að fjármagna sig erlendis í framtíðinni eftir að ríkið ákvað að brenna brýrnar svona illa.
jonthor wrote:
Ég er ekki í nokkrum vafa um að við eigum betri möguleika á að vinna okkur út úr okkar vandamálum samanborið við vandamál EU þegar horft er til næstu 20 ára. Hér spilar reyndar mjög sterkt inn að losna við núverandi ríkisstjórn.
Við erum með opnari og sveigjanlegri vinnumarkað (hryllingur að meðaltali í EU, hreinlega bannað að reka fólk, efni í heila grein), mjög sterkt lífeyriskerfi (og þeir sem halda öðru fram hafa einfaldlega ekki skoðað samanburðinn, enn til dæmis gegnumstreymiskerfi að öllu leyti eða hluta í stórum hlut EU landa), sterka möguleika í atvinnuvegum, lægra atvinnuleysi (meira að segja í dag er meðaltalið lægra en meðaltalið í EU) og svona er lengi hægt að telja.
Sammála með lífeyriskerfið, það Íslenska er yfirburðakerfi og kerfi flestra annarra landa eru á leiðinni í þrot, þess vegna eru menn líka að hækka eftirlaunaaldurinn í EU, og lækka eftirlaun
En þegar menn skoða atvinnuleysi á Íslandi verða þeir að passa sig að skoða ekki absalute tölur heldur sögulegar tölur, og í því samhengi er ástandið á Íslandi miklu verra en í Evrópu. Atvinnuleysi á Íslandi (fyrir utan halta og blilnda eins og Edda Rós Karlsdóttir sagði og frægt varð) hefur alltaf fáránlega lágt, og í raun hverfandi, á meðan algent atvinnuleysi í EU löndum hefur verið á bilinu 5% upp í 10% (staðbundið og sögulegt). Atvinnuleysi á Spáni er núna upp undir 20% þannig að það hefur tvöfaldast, í Þýskandi hefur það ekki alveg töfaldast ef ég man rétt, en á Íslandi hefur það SJÖfaldast og í raun TÍfaldaðist það á tímabili.
jonthor wrote:
En annað sem er lykilatriði ef menn halda að trackrecordið sé svona mikið betra í EU. Á að ignore-a allt sem á undan gekk hruninu? Hvernig gekk EU ríkjunum samanborið við okkur og mörg önnur lönd fyrir hrun? Halda menn að allt það góða sem átti sér stað fyrir hrun á Íslandi hafi þurrkast út?
Það mikilvægasta hefur þurkast út og það er trúverðugleiki Íslands, hvort sem þar er átt við heiðarleika, hæfileika, stjórnmálastöðuleika og svo má lengi telja. Sumt af þessu er hægt að vinna til baka, tekur samt tíma. Sumt af þessu virðast menn ekki hafa nokkurn vilja til að vinna til baka, sbr Magma málið og önnur sambærileg.
jonthor wrote:
Lissabon markmiðin voru sett árið 2000 um að hagkerfi Evrópusambandsins eigi að vera orðið það ríkasta og samkeppnishæfasta í heimi árið 2010. Samtök verslunar og iðnaðar í Evrópu, EuroChambres, hafa fylgt þessu eftir með mælingum og á hverjum einasta þætti hefur EU dregist aftur úr USA, þjóðarframleiðsla, framleiðni, atvinnuþátttaka, rannsóknir og þróun. Eru á bilinu 20-30 árum á eftir USA eftir þáttum.
Evrópa sem heild hefur alls ekki gengið vel síðustu áratugi, þó eitt og eitt land standi sig vel. Chiraque tók til dæmis við Frakklandi með eitt og fyrst og fremst eitt markmið, sem var hans stærsta kosningarloforð, að lækka atvinnuleysi. Þegar Sarkozy tók við af honum 12 árum seinna, hafði atvinnuleysi lítið sem ekkert breyst yfir allt tímabilið og var hærra þegar hann skilaði forsetaembættinu af sér. Hefur haldist í 9-12% viðvarandi. Meðalatvinnuleysi í EU löndunum er viðvarandi mjög hátt, líka þegar "vel" gengur.
Þó við höfum farið með eindæmum illa út úr þessu hruni þá finnst mér menn allt í einu horfa á Evrópu sem einhverja snillinga í þessum málum. Ekkert gæti verið meira fjarri sannleikanum.
það má nú heldur ekki gleyma því að kjarninn í Evrópu var sterkur / er sterkur, en það eru viðbætur síðustu ára sem hafa dregið niður meðaltalið, því miður. Kanski voru menn of áfjáðir í að stækka EU, og það of hratt, á meðan USA hefur haldið stærð. Gæti verið hluti af skýringunni.
Login
Register
FAQ
Search
--
- Þó slík ríkisstjórn væri ekki það sem ég myndi kjósa þá myndi amk. áherslan færast eitthvað til hægri, sem er einfaldlega forsenda þess að einhver uppbygging eigi sér stað hér í stað þess niðurbrots sem á sér stað í dag.
