Dyno Dynamics bekkurinn var þróaður svona.
DD bjó til engine dyno´s fyrst í 70´s til að tjúna V8 sport báta í ástralíu.
Það gékk vel, enn svo vildu menn fara tjúna bílanna sína á bekk til að fá alvöru tölur , þá var tít að menn tjúnuðu með því að fylgjast með litnum á kertum og alskyns galdra vísindi og héldu að þeir væru að gera eitthvað rétt.
Allaveganna þá ákvað DD að það þyrfti að vera hægt að mæla WHP og færa það í HP. Þannig að þeir fóru bara í það að fá stock bíla á bekkinn alveg nýja úr verksmiðjunni, allt frá 1,0civic til 5,7 camaro og hvaðeina.
Og kipptu svo vélunum úr og settu á vélarbekkinn. Þannig með því að ekki giska neitt heldur bara bera samann mælingar yfir endalaust mikið af vélum þá fundu þeir út drivetrain loss fyrir ákveðnar skiptingar og uppsetningar og settu það í bekkina sína, þannig að þegar þeir notuðu sínar aðferðir til að binda bílanna niður þá fást réttar tölur. Of laust og bílinn kemst næstum úr bekknum, of þétt og aflið fer ekki í mæli tromluna heldur líka aftari tromluna sem dregur úr aflinu.
Dynojet og flestir aðrir bekkir gerðu ekki svona, heldur bara ákvarða aflið með einhverjum reikningum sem er geðveikt létt að breyta á bekknum,, t,d mustang dynoar og þar þarf að setja inn þyngdina á bílnum

hún hefur ekkert með að gera aflið
_________________
With great challenges comes great engineering.
Gunnar Reynisson
