BmwNerd wrote:
Það er kannski erfiðara að kenna fullorðnum manni allt um íslensku og hvernig hann á að lesa/muna orðin. Öll lesblinduleiðrétting/kennsla á að vera kennd í uppeldinu, maður meðtekur allt sem barn.
Heimili eru jafn misjöfn og þau eru mörg og uppeldi er jafn misjafnt og til eru mörg börn. Sumir leggja mikið upp úr námi og sumir bara ekki.
Ef foreldrarnir eru ekki vel menntaðir þá finnst þeim kannski ekki jafn krúsjal fyrir krakkann þeirra að vera alltof menntaðan. "Hey ég kláraði bara grunnskólann og sjáðu mig! Ég lifi frábæru lífi!"
Þessi Siggi hefði geta gert eitthvað í þessu. Allir sem flokkast undir homo sapiens sapiens, eru heilbrigðir og hraustir geta lært þetta...þurfa bara að búa í ákveðnu umhverfi til að geta það.
Þú lærir þetta ekkert sjálfur þegar þú ert 7 ára, þú ákveður ekki sjáfur "ég er lesblindur, ég ætla að gera eitthvað í því!" þegar þú ert 7 ára. Á þessum aldri er fólk sem tekur ákvarðanir fyrir þig.
Þarna liggur oft kjarni málsins það hefur nefnilega komið í ljós að lesblinda er ættgeng einstaklingur sem greinist lesblindur á yfirleitt lesblint foreldri.
Þetta vita ekki allir og það getur verið mjög erfitt fyrir eldra fólk að viðurkenna það að það hefur alla tíð átt við einhver vandamál að stríða og oft vegna þess að það heldur að það sé að viðurkenna að það sé heimskt.
En það er ekki málið fólk sem er með skynvillur eins og til dæmis lesblindu er ekki heimskt það hefur ákveðna náðargáfu til að sjá hlutina með öðrum hætti en aðrir því að lesblindir sjá ekki orðin sem dæmi heldur mynd af orðinu og það er mjög misjafnt hvaða myndir fólk hefur í huganum að orðum og hvernig það tengir orð við ákveðna hluti ,atburði eða upplifun.
Vandamálið er fyrst og fremst það að það er slatti að myndlausum orðum sem rugla heildina þegar að lesblindir reyna að tjá sig en námskeiðið sem ég nefndi hér á undan gengur útá það að búa til myndir fyrir myndlaus orð svo að fólki gangi betur að tjá sig hvort sem það er í orði eða á prenti.
Lesblinda er náðargáfa en ekki sjúkdómur !