Ég ætla að vera með og gera montþráð um drenginn minn.
Þann 18. september síðastliðinn klukkan 11 áttum við frúin tíma í monitor niðri á Landspítala. Við vorum ekki komin þangað inn fyrr en um 12 og þegar leið á leist þeim ekki alveg nógu vel á þetta og var afráðið að sækja barnið. þVí var okkur hraðað upp á fæðingargang þar sem skurðstofan var græjuð og klukkan 14:09 kom svo þessi ungi maður í heiminn:
Nokkurra mínútna gamall þarna
Ef ekki hefði verið fyrir þennan monitor er óvíst að hann hefði haft helgina af í móðurkviði, fylgjan var eitthvað lélég svo hann fékk ekki allt sem hann þurfti og var frekar lítill, eða 46cm. og 2685gr. Hann var í vandræðum með blóðsykurinn og þurfti að styrkja sig til að geta drukkið sjálfur og var því á vökudeild í 12 daga.
Á nokkrum dögum var hann búinn að ná blóðsykrinum í jafnvægi og þurfti þá bara nokkra daga til viðbótar til að geta drukkið og losnaði þá við sonduna úr nefinu. Allan þennan tíma kom hann okkur sífellt á óvart, bjuggumst ekki við að það tæki hann svona stuttan tíma að ná sér.
Nú er hann að verða 10 vikna gamall og er hörkuduglegur, er búinn að stækka vel en er enn frekar lítill miðað við önnur börn. Var í 8 vikna skoðun kominn í 52cm. og 4005gr.
Þrátt fyrir allt sem gekk á er þetta búið að vera alveg yndislegt og foreldrahlutverkið er það merkilegasta sem ég hef nokkurn tíma upplifað. Stoltur pabbi.
