Ég veit ekki hvort það sé útaf því maður er að verða eldri og bitrari en mér fannst ég oft í stórhættu á leiðinni norður í gær. Þvílíka ævintýramennsku og stórmennskubrjálæði hef ég bara aldrei séð. Og þar af fannst mér klárlega mótorhjólaguttarnir verstir, veit ekki hversu oft maður sá lítinn punkt í hliðarspeglinum og svo negldu þeir frammúr á vel öðru hundraðinu.
Horfði nærrum því upp á slys þegar það var verið að taka frammúr mér af hjóli og bíllinn fyrir framan mig skipti um akrein til að taka frammúr einnig, það munaði svo litlu að hann færi aftan á hann ...
Ég lenti líka í þeirri óskemmtilegu reynslu að sjá mann, eða dreng öllu heldur standandi hálfur útum glugga á volvo (940 eða álika) , nakinn á vel yfir 120 km hraða. Bíllinn sem gæinn var að dingla sér útum var að taka framúr á vel tæpu svæði.
Mér fannst lögreglan ekki nærri því nógu sýnileg á leiðinni og ég hefði gjarnan viljað að sumir af þessum ökumönnum hefði fengið það sem þeir áttu skilið..
Fíflaskapur er í góðu lagi á lokuðu svæði þar sem þú getur eingöngu slasað sjálfan þig, en þegar það er verið að leggja sjálfan mig í hættu ásamt öðrum farþegum í umferðinni þá hættur manni að standa á sama.
Kv, Reiða Barnalands Mamman...
